ایمپلنت

صفحه اصلی – انواع سرطان – سرطان پستان – درمان سرطان پستان – سرطان پستان مقدماتی – جراحی برای سرطان پستان – بازسازی پستان – انواع روش بازسازی پستان – ایمپلنت

این متن حاوی اطلاعاتی درمورد بازسازی پستان بعد از جراحی با استفاده از ایمپلنت (implant)، برای ایجاد پستان جدید است.

جراحی ایمپلنت پستان

جراحی ایمپلنت (Implant Surgery) پستان، جراحی است که در آن به کمک ژل سیلیکون (silicone gel) یا جسم سیلیکونی پر از آب نمک پستان جدید شکل می‌گیرد که ساده‌ترین روش ایجاد پستان جدید است. یکی از مزایای این نوع عمل این است زخم‌های‌ بسیار کمی ایجاد می‌کند. برخلاف روش‌‌‌‌های دیگری که از بافت زنده برای ساخت پستان استفاده می‌‌‌‌کنند، پستان ایجاد شده در این روش هنگام لمس حسی نخواهد داشت و سفت‌‌‌‌تر، با تحرک کم‌‌‌‌تر و سردتر است. ایمپلنت پستان پس از ماستکتومی نیاز دارد به این که تا پوست با استفاده از فرایندی به نام بسط بافتی ( tissue expansion) کشیده شود. بدون بسط بافتی ایمپلنت پستان ممکن نمی‌‌‌‌باشد. در مقایسه با روش‌‌‌‌های دیگر پس از ایمپلنت پستان نیاز به عمل‌‌‌‌های جراحی بیشتری است. هرچند که سیلیکون یک ماده‌‌‌‌ی بی‌خطری است، اما برای بدن یک جسم خارجی و بیگانه محسوب می‌‌‌‌شود و بدن ممکن است بافت سفت شده (کپسول) در اطراف پستان ایمپلنت شده ایجاد کند. به این حالت انقباض کپسولی گفته می‌شود.

انقباض کپسولی در بعضی از خانم‌ها ممکن است باعث حالت زیر طی سال­ها شود:

• سفتی پستان
• احساس ناخوشایند در پستان
• بدفرم شدن شکل پستان‌ها
• نامتقارن شدن تدریجی پستان‌ها

در صورت به وجود آمدن حالات بالا، برای ترمیم آن‌ها به جراحی نیاز می­باشد.

شرایطی که فرد نمی‌‌‌‌‌تواند پرتودرمانی انجام دهد

در صورتی که فرد قبلا در ناحیه پستان پرتودرمانی انجام داده یا قرار باشد که در آن ناحیه پرتودرمانی انجام دهد، این فرد نمی‌تواند بازسازی پستان را با استفاده از ایمپلنت انجام دهد. تشعشعات خطر انقباض کپسولی را افزایش می‌دهند و منجر به تغییر شکل پستان، سفتی و کاهش کشش پوست می‌شوند. همچنین در صورتی که فرد ماستکتومی رادیکال را انجام داده باشد، نمی‌تواند این نوع بازسازی را انجام دهد. زیرا عضلات قفسه سینه در ماستکتومی رادیکال برداشته می‌شوند.

انواع جراحی کاشت پستان

دو روش اصلی برای انجام جراحی ایمپلنت وجود دارد. روش اول، جراح در حین عمل ماستکتومی ممکن است ایمپلنت را زیر عضله قفسه سینه قرار دهد. روش دوم زمانی انجام می‌‌‌‌‌شود که فرد مدتی بعد از ماستکتومی اقدام به بازسازی مجدد پستان کند که نیاز به بسط بافتی برای کشش پوست است.

بازسازی فوری پستان با استفاده از روش ایمپلنت

 در طی عمل برداشتن پستان (ماستکتومی)، جراح می‌‌‌‌‌‌تواند ایمپلنت را در پستان قرار دهد. ممکن است پزشکان از یک توری جراحی (surgical mesh) به نام ماتریکس پوستی غیر سلولی (acellular dermal matrix) استفاده کنند تا ایمپلنت را در جای خود قرار دهند.

جنس توری می‌‌‌‌‌‌تواند از مواد دست ساز (man-mad) یا از ترکیبات زیر تشکیل شده باشد:

• پوست خوک فرآوری شده به نام Strattice
• یک بافت گاوی فرآوری شده به نام SurgiMend

ممکن است استفاده از پوست خوک یا بافت گاو مورد قبول بعضی از خانم‌‌‌‌‌‌های مذهبی یا دارای قومیت خاص نباشند. در خانم‌‌‌‌‌‌های با پستان بزرگ، جراح می‌‌‌‌‌‌تواند اندازه پستان سمت مقابل (پستان سالم) را کوچک کند و به جای استفاده از ADM، از برخی از قسمت‌‌‌‌‌‌های اضافی پوست برای پوشاندن ایمپلنت استفاده کند.

بسط بافتی (tissue expansion)

در این بازسازی یک منبسط‌‌‌‌‌‌کننده، پوست و عضلات سینه را به آرامی به مدت 2 تا 3 ماه بسط می‌‌‌‌‌‌دهند. در صورتی که فردی پستان‌‌‌‌‌‌های کوچکی داشته باشد، بسط بافتی می‌‌‌‌‌‌تواند روش خوبی برای بازسازی پستان باشد. چون نیاز به جراحی بیشتری ندارد و شکل ظاهری مناسبی را به فرد می‌‌‌‌‌‌دهد. در صورتی که فرد پستان‌‌‌‌‌‌های بزرگی داشته باشد و یا نیاز به پرتودرمانی در ناحیه‌‌‌‌‌‌ی پستان باشد، بسط بافتی نمی‌‌‌‌‌‌تواند انجام شود.

چگونگی انجام بسط بافتی

جراح یک کیسه انعطاف پذیری را به نام منبسط‌‌‌‌‌‌کننده بافتی، در زیر پوست و عضلات سینه قرار می‌‌‌‌‌‌دهد. آن‌‌‌‌‌‌ها با تزریق آب نمک استریل از طریق یک دریچه موجود در کیسه، آن را به مقدار کمی به منبسط یا به اصطلاح باد می‌کنند. فرد هر دو هفته یک‌‌‌‌‌‌بار به بیمارستان مراجعه می‌‌‌‌‌‌کند تا نمک بیش‌‌‌‌‌‌تری به کیسه اضافه شود. معمولاً 8 تا 12 هفته طول می‌‌‌‌‌‌کشد تا پوست به اندازه کافی کشیده شود و کل فرآیند حدود 3 تا 6 ماه طول می‌‌‌‌‌‌کشد. بسط بافتی به دو روش انجام می‌‌‌‌‌‌شود:

1. کشیدنه شدن مناسب پوست از طریق مایع موجود در منبسط‌‌‌‌‌‌کننده و سپس جایگزینی آن باایمپلنت سیلیکونی
2. قرار دادن یک منبسط کننده پوششی از جنس سیلیکون (silicone covered expander)

مزیت جایگزینی منبسط کننده با ایمپلنت سیلیکونی این است که ژل ایمپلنت سیلیکون احساس طبیعی‌‌‌‌‌‌تری نسبت به مایع پوشانده شده با سیلیکون موجود در منبسط کننده دارد. اما انجام روش منبسط کننده پر از مایعات به این معنی است که فرد نیازی به عمل دوم ندارد. در صورت باقی ماندن منبسط کننده، جراح آن را منبسط می‌‌‌‌‌‌کند تا جایی که کمی از اندازه طبیعی بزرگ‌‌‌‌‌‌تر شود. پزشکان آن را برای 2 تا 3 ماه در پستان قرار می‌‌‌‌‌‌دهند. سپس جراح آن را تخلیه می‌‌‌‌‌‌کند تا به اندازه مناسب برسد که این کار باعث افتادگی طبیعی پستان می‌‌‌‌‌‌شود. این نوع ایمپلنت دارای پوسته بیرونی از جنس سیلیکون می‌‌‌‌‌‌باشد. این روش به اندازه سایر انواع روش ترمیم پستان با استفاده از ایمپلنت، باعث کشش پوست نمی‌‌‌‌‌‌شود و ممکن است ظاهر پستان چندان خوب به نظر نرسد. درصورتی جایگزینی منبسط کننده، برای خارج کردن منبسط کننده بافت نیاز به انجام عمل دیگری می‌‌‌‌‌‌باشد. سپس جراح ایمپلنت سیلیکونی را در جای خود قرار می‌‌‌‌‌‌دهد. هر دو عمل‌‌‌‌‌‌ حدود یک ساعت طول می‌‌‌‌‌‌کشد. فرد یک یا دو روز در بیمارستان بیمارستان بستری خواهد بود و باید طی دو هفته کامل استراحت کند.

عوارض جانبی احتمالی

هر بار که مایعات اضافه می‌‌‌‌‌‌شوند، ممکن است پستان فرد به مدت 48 ساعت یا بیش‌‌‌‌‌‌تر احساس بسیار سفت و ناخوشایندی داشته باشد. با گذر زمان، احتمالاً تقارن پستان جدید با پستان باقی مانده (پستان سالم) کم‌‌‌‌‌‌تر و میزان سفتی آن بیشتر شود و با افزایش سن افتادگی طبیعی پستان را نداشته باشد.

ایملنت پستان و خطرات سایر بیماری‌‌‌‌‌‌ها

برخی از افراد نگرانند که ایمپلنت باعث بیماری های دیگری شود.

بیماری‌‌‌‌‌‌های بافت پیوندی (Connective tissue diseases)

در گذشته این نگرانی وجود داشت که ایمپلنت‌‌‌‌‌‌های پر از ژل سیلیکون می‌‌‌‌‌‌توانند باعث بیماری‌‌‌‌‌‌های بافت پیوندی یا بیماری‌‌‌‌‌‌های خود ایمنی شوند. بیماری‌‌‌‌‌‌های خود ایمنی بیماری‌‌‌‌‌‌هایی هستند که عاملی باعث حمله سیستم ایمنی بدن به بافت‌‌‌‌‌‌های خودی می‌شود. بیماری‌‌‌‌‌‌های خود ایمنی شامل بیماری‌‌‌‌‌‌هایی مانند آرتروز و بیماری‌‌‌‌‌‌های پوستی هستند و ممکن است باعث دردهای عضلانی و مفصلی شوند. برخی از زنانی که ایمپلنت پر از ژل سیلیکون انجام دادند به بیماری‌‌‌‌‌‌های بافت پیوندی مبتلا شده‌‌‌‌‌‌اند. برخی از خانم‌‌‌‌‌‌ها به شدت احساس می‌‌‌‌‌‌کنند که ژل داخل ایمپلنت آن‌‌‌‌‌‌ها نشت کرده و باعث بیماری آن‌‌‌‌‌‌ها شده ‌‌‌‌‌‌است. تحقیقات زیادی برای بررسی ارتباط بین سیلیکون و این بیماری‌‌‌‌‌‌های بافت پیوندی انجام شده ‌‌‌‌‌‌است. هیچ مطالعه‌‌‌‌‌‌ای نشان نداده است که زنانی که ایمپلنت پستان با ژل سیلیکون انجام دادند نسبت به عموم مردم، بیش‌‌‌‌‌‌تر به بیماری‌‌‌‌‌‌های بافت پیوندی مبتلا شدند و مدرکی وجود ندارد که سیلیکون باعث ایجاد این نوع بیماری‌‌‌‌‌‌ها شده است.

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان (Breast Implant Associated Anaplastic Large Cell Lymphoma)

برخی از زنانی که برای بازسازی پستان از روش ایمپلنت استفاده می‌‌‌‌‌‌کنند، به نوع نادری از لنفوم پستان مبتلا می‌‌‌‌‌‌شوند. در طی روند پیگیری درمان پس از جراحی، جراح علائم لنفوم را در فرد بررسی می‌‌‌‌‌‌کند. در صورت مشاهده توده‌‌‌‌‌‌ یا تورم پستان فرد باید به جراح خود اطلاع دهد. این نوع لنفوم معمولاً به آسانی با برداشتن لنفوم و ایمپلنت از طریق جراحی قابل درمان است.

در صورت نگرانی فرد

در صورتی که فرد ایمپلنت پستان انجام داده‌‌‌‌‌‌ و در این مورد دچار نگرانی شده است، می‌‌‌‌‌‌تواند با جراح خود صحبت کند. همچنین فرد در مورد این که مناسب‌ترین روش ایمپلنت کدام می‌باشد یا این که ترجیح می‌‌‌‌‌‌دهد تا انواع دیگری از روش بازسازی پستان را انجام دهد، می‌تواند با جراح خود مشورت کند.

پس از بازسازی پستان با استفاده از ایمپلنت

پس از جراحی، باید برخی از تمرینات انجام شود تا بازو و شانه دوباره به درستی حرکت کنند. پرستار یا فیزیوتراپیست در مورد نحوه و زمان انجام تمرینات به فرد آموزش می‌‌‌‌‌‌دهند. پوشیدن یک لباس زیر حمایتی و راحت که زیر آن سیمی نباشد در زمان انجام تمرینات می‌‌‌‌‌‌تواند به فرد کمک کند. انواعی از لباس زیر که دارای چفت‌‌‌‌‌‌ و بست هستند برای پوشیدن و از تن خارج کردن آسان‌‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌‌باشند. در صورت وجود تورم، ممکن است برای مدت کوتاهی به پوشیدن لباس زیر با اندازه کمی بزرگ‌‌‌‌‌‌تر از حد معمول نیاز باشد. لباس زیری که فرد استفاده می‌‌‌‌‌‌کند اغلب می‌‌‌‌‌‌تواند به حمایت و قالب سازی در بازسازی پستان کمک کند. جراح یا پرستار سرطان پستان می‌‌‌‌‌‌توانند در این مورد به فرد مشاوره دهند.